O nas

Prowadzimy działalność w sferze użyteczności publicznej w zakresie zaopatrzenia w wodę
i odprowadzania ścieków. Wykorzystujemy naszą wiedzę, umiejętności i zasoby dla zapewnienia w sposób ciągły i niezawodny:

  • dostaw wody, odpowiadającej najwyższym wymogom jakościowym,
  • sprawnego odbioru ścieków oraz ich oczyszczania.

Zbiór naszych podstawowych wartości obejmuje:

  • zapewnienie odbiorcom obsługi na najwyższym poziomie,
  • zaufanie i uczciwość,
  • dynamizm i nowoczesność,
  • innowacyjność i profesjonalizm,
  • ciągły rozwój.

Traktujemy misję jako odpowiedzialność wobec:

  • mieszkańców naszego miasta,
  • właściciela majątku powierzonego nam do eksploatacji,
  • pracowników – za ich poczucie bezpieczeństwa w pracy i stabilną egzystencję.

Naszą działalnością pragniemy przyczyniać się do podnoszenia standardu i komfortu życia łomżyńskiej społeczności.

  • Książe mazowiecki Janusz I nadaje Łomży prawa miejskie chełmińskie dnia 15 czerwca 1418 r. oraz zezwala na budowę w mieście łaźni
  • Król Zygmunt August nadaje Łomży przywilej, w którym zezwala na wybudowanie jak to określono „rur miejskich”
  • W latach 60. XIX w. pojawiła się próba budowy wodociągu w Łomży.
    Projekt łomżyńskiego inżyniera Nartowskiego nie cieszył się jednak uznaniem, ponieważ ani mieszkańcy ani władze miasta nie przychyliły się do projektu budowy wodociągu opiewającego na 60 000 rubli. Według jego wizjo miasto miało być zaopatrywane w wodę z sadzawki mieszczącej się w ogrodzie należącym do PP Benedyktynek przy ulicy Dwornej. Koszt takiej budowy znacząco obciążałby budżet miasta.
  • Kolejny inżynier przedstawił projekt budowy wodociągu.
    Był nim inżynier Derewicki, jego projekt cieszył się uznaniem władz miasta oraz komisji, w której skład wchodzili najznamienitsi Łomżyniacy. Po raz kolejny Łomża nie doczekała się tak potrzebnej budowy wodociągu, ponieważ sam pomysłodawca wycofał się z projektu, ponieważ doszedł do wniosku, że przedsięwzięcie nie przyniesie mu oczekiwanych zysków.
  • Ggubernator łomżyński wydaje zrządzenie o wywożeniu ścieków beczkami „Bergera”, które miały być hermetycznie zamykane.
    Przepis ten nie był całkowicie respektowany, bowiem przewoźnicy nieczystości płynnych używali do tego celu zwykłych beczek drewnianych, które zanim dotarły do celu, traciły część swojej zawartości na ulicach miast. Biorąc pod uwagę już płynące tamtędy ścieki, spacery łomżyńskimi ulicami nie należały do najprzyjemniejszych.
  • Inżynier Jan Zajączkowski z Petersburga przedstawił rządzącym miastem projekt budowy wodociągu.
    Został on nawet zatwierdzony, jednak mimo to projekt nie został zrealizowany. W kontrakcie na budowę wodociągu przewidziano, że przedsiębiorca wybuduje na własny koszt wodociąg, w zamian za co będzie sobie rościć prawo do jego eksploatacji oraz sprzedaży wody przez 40 lat. Po tym czasie wodociąg wraz urządzeniami potrzebnymi do jego pracy miały przejść na własność miasta.
  • Budowa tzw. pompki przy ulicy Żydowskiej (w bok ulicy Rybaki),
    którą pobierano wodę z rzeki a następnie woziwodowie rozwozili ją beczkowozami po mieście- była to jedyna część projektu Inżyniera Jana Zajączkowskiego, którą udało się zrealizować
  • Do miasta trafia firma „Karol Franke” z Bremy, która za 10 000 rubli zobowiązuje się do sporządzenia planów i kosztorysu sieci wodociągowej i kanalizacyjnej.
    Dopiero na drugim zebraniu zwołanym przez Prezydenta Łomży Maciejewskiego podjęto uchwałę o przystaniu na projekt firmy „Karol Franke”, jednak wyłączając budowę sieci kanalizacyjnej, odkładając temat na „lepsze czasy”. Mimo wielkich chęci na realizację przedsięwzięcia w 1911 r. Rząd Gubernialny w Łomży odrzucił projekt budowy sieci wodno- kanalizacyjnej, przez co przez kolejne 25 lat miasto pozostawało bez infrastruktury wodno- kanalizacyjnej.
  • Budowa sieci wodno- kanalizacyjnej w Łomży ruszyła na początku lat 30. XX w.
    Na czele projektu stanął mgr. Inż. Eugeniusz Galiński, który również stał się jego wykonawcą. A stało się to dzięki temu, że inżynier swoją pracę dyplomową oparł właśnie o projekt budowy sieci wodno- kanalizacyjnej dla Łomży. W związku z członkostwem Łomży w Związku Miast Polskich, wymaganym było aby projekt budowy sieci trafił tam do jego zaopiniowania. Projekt został pozytywnie rozpatrzony przez mgr. Inż. Józefa Liebfelda, a fundusze na budowę zostały pozyskane z funduszu likwidacji bezrobocia.
  • Wybudowano dwie studnie artezyjskie.
    Pierwszą w Ogrodzie Spacerowym w przy ul. Wojska Polskiego o głębokości 64 metrów z pompą ręczną oraz drugą obok elektrowni miejskiej przy ulicy Polowej o głębokości 71 metrów z pompą elektryczną.
  • W Łomży znajdowały się 143 studnie, w tym 10 artezyjskich
    Miasto rosło a z nim zapotrzebowanie na wodę w związku tym Zarząd Miasta w 1928 r. zlecił Przedsiębiorstwu inż. Hryniewieckiego z Warszawy wykonanie studni badawczo- eksploatacyjnej na ulicy Rybaki (Nr 1). W tym samym roku wybudowano kanał ogólnospławny kanalizacji, miał on długość 500 m a łączył ze sobą Ratusz poprzez ulicę Woziwodzką ze stacją przy ul. Rybaki a następnie trafiał do Narwi. Do budowy sieci kanalizacyjnej wykorzystywano rury betonowe, które wykonywano na terenie ujęcia wody przy ulicy Rybaki.
  • W projekcie budowy sieci wod-kan nie zapomniano o zaprojektowaniu oczyszczalni ścieków, miała ona się znajdować na początku Grobli Jednaczewskiej
  • Po kolejnych dwóch latach studnia na ulicy Rybaki została obudowana murowanym szybem z cegły, a na jego dnie został umieszczony agregat, a w części nadziemnej zainstalowano odżelaziacz zamknięty
  • W tym samym czasie na wieży łomżyńskiego Ratusza zamontowano zbiornik wyrównawczy na wodę o pojemności 23 m3, który poprzez rurociąg został połączony ze studnią przy ulicy Rybaki
  • Otwarcie wodociągu nastąpiło w listopadzie 1934
    i w tym też roku powołano do życia Zakład Wodociągów i Kanalizacji.
  • Wielu mieszkańców w tym czasie chciało podłączyć się do miejskiego wodociągu, dzięki czemu w latach 1933-1934 wybudowano łącznie 3700 m sieci wodociągowej.
  • Prace nad siecią kanalizacyjną na szerszą skalę zostały rozpoczęte w 1936 roku, kierownikiem budowy był Łomżyniak inż. Kazimierz Liszewski, nad całym projektem budowy sieci wodno- kanalizacyjnej stali inżynierowie: Eugeniusz Galiński i Romuald Kozioł.
  • W latach 1935-1939 nastąpiła dalsza rozbudowa sieci wodociągowej, w tym samym czasie rozpoczęto prace nad budową sieci kanalizacyjnej.
    Pierwsze rury żeliwne, z miejscowej fabryki Orłowskiego zostały położone na Placu Kościuszki, Starym Rynku, na ulicy Nowogrodzkiej, Pięknej, Wiejskiej, Długiej, Farnej i Rządowej.
  • W tym samym czasie został wykonany odwiert drugiej studni przy ulicy Rybaki, na terenie istniejącego już ujęcia wody. Została również wykonana dokumentacja techniczna niezbędna do wykonania kolejnych prac na Ujęciu Wody
  • Budowa wodociągu przy ulicach: Dwornej, Krótkiej, Polowej, Giełczyńskiej, Senatorskiej oraz Sienkiewicza
  • Wodociągu doczekały się ulice: Rybaki, Sadowa, Zjazd, Wojska Polskiego a w kolejnym Jana z Kolna, Radziecka, Szkolna, Woziwodzka oraz Plac Zambrowski
  • Większość prac kanalizacyjnych została wykonana w 1938 roku, a długość całej sieci w Łomży we wrześniu 1939 roku wynosiła blisko 4500 metrów
  • W ostatnim etapie wodociąg powstał przy Alei Legionów, na rok 1939 sieć wodociągowa w Łomży wynosiła 10500 m
  • Za czasów okupacji rosyjskiej, przypadającej na okres między 1939 a 1941 rokiem została dokończona druga studnia przy ul. Rybaki.
    W studni zamontowano pompy odśrodkowe, po czym włączono ją do eksploatacji. W tym samym okresie dokończono układanie sieci wodociągowej przy ulicy Alei Legionów do koszar, umożliwiło to podłączenie stacji kolejowej oraz więzienia do wodociągu miejskiego.
  • W latach 1941-1944, a więc podczas okupacji niemieckiej, Łomża doczekała się powiększenia Stacji Wodociągowej przy ul. Rybaki.
    Wykorzystywany zbiornik wody umieszczony na wieży Ratusza był zbyt mały na potrzeby rozwijającego się miasta dlatego niemieccy okupanci podjęli decyzję o nadbudowaniu kondygnacji wież kościoła ewangelickiego przy ulicy Rządowej. Na tych kondygnacjach umieszczono zbiorniki na wodę o pojemności 150 m3 każdy. W eksploatacji był tylko zbiornik na wieży zachodniej (bliżej ulicy Zjazd). Niemcy, wycofując się z Łomży 12 września 1944 r. wysadzili zarówno kościół wyposażony w zbiorniki z wodą ora Stację Wodociągową przy ul. Rybaki, a już dwa miesiące wcześniej wywieźli całą dokumentację techniczną wraz z wyposażeniem wod-kan.
Formy organizacyjno-prawne gospodarki wodociągowo-kanalizacyjnej na przestrzeni obecnego stulecia były różne i przedstawiały się następująco:
  • Okres początkowy to brak organizacyjnego wyodrębnienia i prowadzenie tych zagadnień bezpośrednio przez Zarząd Miasta
  • W 1934 następuje wyodrębnienie Zakładu Wodociągów jako zakładu budżetowego, rozwój problematyki kanalizacyjnej powoduje, że w 1939 funkcjonuje już budżetowy Zakład Wodociągów i Kanalizacji
  • W okresie okupacji Zakład Wodociągów i Kanalizacji organizacyjnie wchodzi w skład miejskiego gospodarstwa komunalnego, którym w pierwszym okresie zarządzają władze rosyjskie, a następnie niemieckie
  • W latach 1945-1952 wodociągi i kanalizacja były nadal wyodrębnionym zakładem budżetowym, w roku 1952 zakład ten zostaje włączony w struktury Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej
  • Z dniem 01 stycznia 1984 następuje ponowne wydzielenie działalności wodociągowo-kanalizacyjnej i zostaje powołane Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji. Obowiązki dyrektora przedsiębiorstwa powierzono Janowi Turkowskiemu, zastępcą ds. technicznych został Ludwik Kamiński
  • Rok 1985 to okres organizowania Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji, które powstało z dniem 01.10.1985. Działalność gospodarczą rozpoczęło 01.01.1986. Przedsiębiorstwo prowadziło działalność w zakresie wodociągów i kanalizacji na terenie miasta Łomży oraz w następujących miastach województwa łomżyńskiego: Kolno, Zambrów, Grajewo, Wys. Mazowieckie, Ciechanowiec, Rajgród, Jedwabne
  • W wyniku komunalizacji mienia komunalnego Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji ulega likwidacji poprzez podział jego majątku na poszczególne miasta
  • Powstaje Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji w Łomży, którego organem założycielskim jest nadal Wojewoda
  • Funkcję organu założycielskiego przejmuje Zarząd Miasta
    W okresie tym kierownictwo przedsiębiorstwa sprawuje Krzysztof Szeligowski – Dyrektor MPWiK
  • W wyniku zmiany formy organizacyjno-prawnej Rada Miasta jako właściciel całości majątku powołuje Miejskie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji Spółka z o.o. w Łomży
    Na jej czele staje jako Prezes Zarządu -Grzegorz Piotr Lewańczuk i pełni swoją funkcję do roku 2016

W skład pierwszej dyrekcji wchodzili:

  • Roman Riszka – Dyrektor Przedsiębiorstwa
  • Ludwik Kamiński – Zastępca ds. Technicznych
  • Bogdan Przyborski – Zastępca ds. Inwestycji Wojciech Tarczewski – Zastępca ds. Ekonomicznych

W kolejnych latach od chwili powołania Spółki do dnia dzisiejszego kierowali nią następujący członkowie Zarządu:

  • Grzegorz Piotr Lewańczuk: 1995 – 2016
  • Celina Szulc: 1996 – 1999
  • Gilbert Okulicz-Kozaryn: 1999 – 2016
  • Zbigniew Jerzy Sasinowski: 2016 – 2017
  • Mariusz Konopka: 2016 – 2024
  • Maciej Andrzej Borysewicz: 2024 – obecnie

Organem odpowiedzialnym za kontrolę prac Zarządu Spółki jest Rada Nadzorcza, aktualnie w jej skład wchodzą:

  • Remigiusz Fabiański – Przewodniczący
  • Bernadeta Krynicka – Zastępca Przewodniczącego
  • Piotr Kaczyński – Sekretarz
  • Tomasz Antecki – Członek Rady
  • Cezary Kisiel – Członek Rady
  • Adam Robert Wiński – Członek Rady

Życzenia świąteczne

This will close in 20 seconds

Skip to content